Ik werd gek en vermoordde iedereen in Atomfall

Ga met me mee op een gewelddadige uitstap door het Engelse platteland-een 90 minuten durende uitstapje naar Atomfall , het nieuwe overlevingsspel van Rebellion, makers van Sniper Elite . Ik heb onlangs wat tijd doorgebracht in een pub in Noord-Londen, genietend van een pint en hands-on met de game. Ik bleef geïntrigeerd door de open missies van Atomfall en de verontrustende sfeer. Ik heb misschien ook tijdelijk gek geworden en iedereen in zicht aangevallen, inclusief een waarschijnlijk onschuldige oude dame, met een cricket vleermuis. Laat het me uitleggen.

Elke NPC in Atomfall is te doden, van de laagste grom tot de belangrijkste quest-gever. Beginnend met de demo besloot ik dit ontwerp te testen. Mijn aanpak was, zullen we zeggen, minder dan elegant. Binnen twee minuten na het verkennen van deze digitale cumbria heeft ik een tripwire geactiveerd, waardoor ik drie bewakers moest elimineren. Mijn favoriete wapen? Een cricketboot, royaal gedoopt met digitale claret.

Later heb ik een boog en pijl geplunderd, snel overstappen op een gevecht en de heer Cricket Bat een welverdiende rust geven. In de buurt, een dreigende rieten man - die ik wijselijk vermeed - schint naar de volkshorror die deze regio van * Atomfall's * gesegmenteerde wereld ondersteunt, bestaande uit meerdere 'open zones'. De verontrustende sfeer verdiept het mysterie: wat is er gebeurd in deze slaperige, nu bestraalde hoek van Engeland?

Mijn overpeinzingen werden onderbroken door een groep druïden, perfecte doelen voor mijn nieuwe boog. Één, twee, drie ... ze vielen. Mijn innerlijke Robin Hood nam het kort over voordat ik terugbrak naar de realiteit - een pub in Londen, nog geen drankjes, en het is slechts 10 uur.

De boog voelde bevredigend, maar ik was meer geïnteresseerd in het unieke Stamina -systeem van Atomfall . In plaats van een traditionele uitputtingstang, gebruikt het een hartslagmonitor die toeneemt met inspannende activiteit. Sprinting verhoogt uw hartslag en maakt richten moeilijk. Later vond ik een Bow Mastery -vaardigheid die dit effect teniet doet. Het is niet het meest opwindende voordeel, en de vaardigheidsboom is niet overdreven complex, maar het is flexibel genoeg om je personage aan te passen aan je favoriete speelstijl.

Atomfall screenshots

13 afbeeldingen Mijn enige prestatie tot nu toe: een stapel dode druïden. Mijn doel? Aanvankelijk wist ik niet zeker. Aimloze verkenning van Casterfall Woods leverde weinig op, dus volgde ik een briefje dat leidde naar een kruidkundige, moeder Jago, in de buurt van een oude mijn. Onderweg zag ik hints van het grotere verhaal: een glinsterende, olieachtige werveling over een energiecentrale-de schijnbare oorzaak van de post-apocalyptische staat van Groot-Brittannië. Een telefoonbox in de buurt belde met een enge waarschuwing om uit het bos te blijven. Te laat!

Het pad was gevuld met verontrustende details: een botenhuis opgetuigd met een alarm, de woorden "GRIJD GRIJD" erop geschilderd en een nabijgelegen heuvel van schedels. Atomfall cultiveert een consistent ongemakkelijke sfeer en combineert serene bossen met enge zones van terreur. Hoewel Fallout -vergelijkingen gebruikelijk zijn, voelt Stalker een meer toepasselijke vergelijking, tonaal en in ontwerp.

Doet me denken aan klassieke point-and-click-avonturen zoals je wordt aangemoedigd om elke hoek van gesprek te verkennen op zoek naar een hint. Na een ander druïde bloedbad (en hun tuincentrum voor kruiden plunderden), ontmoette ik moeder Jago bij haar toewijzing. Gekleed in een pruimjas en een schedel-en-roselhoed, leek ze op Angela Lansbury als ze zwarte magische aromatherapie had omarmd. Helaas bood ze vage antwoorden, ondanks het uitputten van elke dialoogoptie. Dit deed me denken aan klassieke point-and-click-avonturen, en stimuleerde grondige verkenning van gesprekken voor aanwijzingen. Eindelijk een doorbraak: ze bood informatie aan in ruil voor haar gestolen herbalismeboek, gegijzeld door de Druids in hun versterkte kasteel.

Met een nieuwe voorsprong viel ik het kasteel van de zijkant aan. Een druïde patrouille in de buurt van een verlaten benzinestation startte de strijd om de voorplein, die ik won met een granaat en mijn vertrouwde vleermuis. De vijandelijke AI is niet de meest verfijnde, maar het bevredigende geweld was leuk. Het gevecht van Atomfall lijkt echter meer een bijzaak van het hoofdevenement: verkenning.

Binnen de kasteelmuren vond ik een gesloten hut met een noot en kaartcoördinaten die suggereerden dat de sleutels ver weg waren. * Atomfall* mist objectieve markers, waardoor kaartnavigatie aan de speler wordt overgelaten. Was het boek in de hut? Had ik de sleutel nodig? Mijn voorgevoel was nee, dus ging ik meteen naar de hoofdlook.

Binnen, meer druïden naar club, maar geen boek. Na een zoekopdracht van tien minuten vond ik niets anders dan het maken van materialen. Dit benadrukt het stompe missieontwerp van Atomfall . Er is geen handhold; Het boek gloeit niet. Hoewel ik soms frustrerend was, waardeerde ik de inzet van Rebellion aan een uitdagende, verkennende ervaring.

Ik merk dat ik uiteindelijk wordt aangemoedigd door de benadering van Rebellion om iets te maken dat de speler uitdaagt. Na de kaartcoördinaten vond ik een giftig monster dat me bijna doodde. Herladen, ik heb het omzeild en de sleutels van een slachtoffer opgehaald. Terug bij de hut vond ik een Perk -punt en munitie - maar geen boek.

Door de diepten van het kasteel te verkennen, doodde ik de Hogepriesteres en haar volgers, het vinden van een SMG, een gifbomrecept en een atoombatterij, die een nieuwe Questline starten, ik miste tijd om te verkennen. Nog steeds geen boek.

### Xbox Games -serie Leerlijst

Xbox Games -serie Leerlijst

Mijn speelsessie eindigde. Het boek was in het kasteel, op een tafel dat ik meerdere keren voorbij had gelopen. Voordat ik me dit realiseerde, had ik mezelf ervan overtuigd dat het een list was, dus ik doodde moeder Jago. Door haar lichaam te zoeken, vond ik een recept om het Monster van het gifmoeras te bestrijden. We hadden de tijd kunnen besparen.

Atomfall is geen snel spel; Ontwikkelaars zeggen dat het minimaal 4-5 uur duurt, waarbij de meeste spelers ongeveer 25 uur duren. Mijn ervaring verschilde van die van een andere speler, die een gecrashte helikopter en moordende robots tegenkwamen. Zelfs een playthrough op oppervlakte-niveau onthult diepte en mysterie.

Atomfall voelt als een spel dat je beloont, hoe meer je geniet van zijn verduisterde quest -ontwerp. De stompe doelen kunnen voor sommigen offeren, maar Atomfall beloont betrokkenheid bij zijn ingewikkelde quest -ontwerp. De wazige lijnen tussen hoofd- en zijdoelstellingen voegen gevaar toe en moedigen spelers aan om hun eigen paden en interpretaties te smeden. Mijn einde, ondanks het doden van moeder Jago, zal waarschijnlijk verschillen van de jouwe.

Mijn tijd was op. Handen Bloodied, ik besloot om mijn innerlijke Brit te omarmen: cricket vleermuis in de hand, naar de pub om dingen te laten vestigen.